Yağmur yağıyor… Nazlı bir bahar akşamı kokuyor yeryüzü. Bir çocuk yüzü oluyor yaşam çığlığı. Ülkemin en yaralı yüzünden yükseliyor, umut düşleri. Kırgın ve kırılmış… Yağmur yağıyor… Bir gök çöküyor gecenin sofrasına. Kurtların masallarına… Kan emici bir “Baron” masasına… Ellerim evrenin kocaman yüreği. Dağların yüreğini okşuyorum. Dağlar ölmesin diye. Yeşersin umut...