Akşamdı…Zemheri kış ayazındaydı mevsim. Soğuktu, çok soğuk…Üşüyordum. Akşamdı…Yaralıydı mevsim. Dışardaki yüzleri donduran ayazdan başka her şey suskundu. Her şey, umutlarını bahar sevdasına bağlayan ama üstüne kar yağan bir ilkyaz çiçeği dibiydi. Sevdalı ve öfkeli… Karanlık ürkütüyordu. Gecenin ulamasından, karanlığın yüreğini delen ayaz zemherisi çarpıyordu, gökyüzü bakışlı toprağa… Ve Dilan ağlıyordu....